تاریخ : جمعه 91/12/25 | 2:34 عصر | نویسنده : علی اصغربامری
به نام خدا
یاد حق
ریشه همه آثار معنوی اخلاقی و اجتماعی که در
عبادت است در یک چیز است : یاد حق و غیر او را از یاد بردن . قرآن
کریم در یک جا به اثر تربیتی و جنبه تقویتی روحی عبادت اشاره میکند و میگوید : " نماز از کار بد و زشت باز میدارد " و در جای دیگر میگوید : " نماز را برای اینکه به یاد من باشی به پادار " اشاره به اینکه انسان که نماز میخواند و در یاد خدا است همواره در یاد دارد که ذات دانا و بینائی مراقب او است و فراموش نمیکند که خودش بنده است . ذکر خدا و یاد خدا که هدف عبادت است ، دل را جلا میدهد و صفا میبخشد و آنرا آماده تجلیات الهی قرار میدهد ، علی درباره یاد حق که روح عبادت است چنین میفرماید : « ان الله تعالی جعل الذکر جلاء للقلوب ، تسمع به بعد الوقره و تبصر به بعد العشوه و تنقاد به المعائده و ما برح لله عزت آلائه فی البرهه بعد البرهه و فی ازمان الفترات رجال ناجاهم فی فکرهم وکلمهم فی ذات عقولهم» ( 1 ) . خداوند یاد خود را صیقل دلها قرار داده است ، دلها بدین وسیله از پس کری ، شنوا و از پس نابینائی ، بینا و از پس سرکشی و عناد ، رام میگردند ، همواره چنین بوده و هست که خداوند متعال در هر برههئی از زمان و در زمانهائی که پیامبری در میان مردم نبوده است بندگانی داشته و دارد که در سر ضمیر آنها با آنها راز میگوید و از راه عقلهایشان با آنان تکلم میکند . |
.: Weblog Themes By Pichak :.